Florian i jego poduszka

Florian jest smutny, nie chce jeść czuje,że ma w brzuszku kulę,która zajmuje tak dużo miejsca,że nie może się tam zmieścić jedzenie, w dodatku boi się ciemności więc musi zasypiać przy zapalonej nocnej lampce, koniecznie 
w towarzystwie poduszki z różowymi słoniami..
Hanka nie potrafi nawiązać kontaktu 
z Florianem, a raczej jego właścicielką, małą Anią, bo Florian jest pluszakiem, z którym dziewczynka się nie rozstaje.W końcu czuje
to samo co ona... Kiedy nagle muszą zamieszkać 
z nieznaną ciocią, obojgu jest bardzo trudno, zrozumieć,że mama odeszła na zawsze. 
Kobieta nie mająca doświadczenia w zajmowaniu się dzieckiem, nieudolnie próbuje przebić się przez skorupę zamkniętej w sobie Ani. Sama boryka się z problemem, koszmarem jeszcze 
z  lat dziecięcych. 
Biała kokarda, która była spełnieniem marzeń, w jednej chwili staje się przekleństwem, teraz uśpionym na dnie podświadomości. Atakującym zawsze w tym samym momencie i sytuacji. 
Co najgorsze nic nie jest w stanie przerwać horroru. 

Jest jeszcze Łukasz, pasjonat czekolady.  
Od niedawna pracuje w tej samej firmie co Hanka. Uwielbia wyszukiwać nowe smaki, łączyć 
i eksperymentować. Sam z trudnym bagażem doświadczeń w relacjach z kobietami. Nie do końca rozumie co jest takiego intrygującego
 w Hani, w końcu nie jest w jego typie, nie grzeszy uprzejmością. Ucieka w najmniej spodziewanych momentach, niczego nie tłumacząc. Mężczyzna za wszelką cenę stara się zbliżyć i poznać powód dziwnego zachowania koleżanki z pracy.

Nie wiedziałam,że spotkam się z tyloma bardzo trudnymi sprawami. Będę musiała zmierzyć ze wspomnieniami  traumatycznymi,albo bolesnymi. Całość pisana kilkoma wątkami. Często autorka cofała się przeszłość, ukazując ważne chwile
z życia Hanki. Również są rzuty wspomnień Łukasza. Pozwalające bliżej poznać jego osobę. Jednak postacią wiodącą jest właśnie Hania. Sytuacja w której się znalazła nie jest łatwa. Bardzo odpowiedzialna i godna podziwu, ale obietnica złożona przed laty najbliżej przyjaciółce Ewie jest zobowiązujące, nawet gdy nachodzą wątpliwości.
Poduszka w różowe słonie, była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Pani Joanny M.Chmielewskiej. Mam nadzieję,że nie ostatnim, gdyż jestem bardzo zadowolona z tej nowej "znajomości". Książkę czytałam jednym tchem. Szczerze polecam, mimo,iż nie należy do lekkich i wesołych. 


Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję Kasi M. :)))