O wszystkim i o niczym :)(:

 

Mimo, że połowa lutego za pasem, to mnie już coraz bardziej tęskno do wiosny. Ostatnio poczyniłam mini zakupu zapychaczy wiosennych, ale stwierdziłam - muszę! ;) nie lubię tego zatrzymania, kiedy już nie ma okresu świątecznego, a zima raczej przypomina jesień, do wiosny jednak zbyt daleko, ale termometr wskazuje jakby jednak było bliżej niż dalej. Dlatego ja już tworzę wiosnę i nawet jeśli zima wróci, to nic ;). 

Przestałam obiecywać, że będę częściej i tutaj i  u was, bo ostatnio mam tak napięty czas, a wieczorem padłam niczym naleśnik i nijak się wyspać nie mogę. Zatem, nie gniewajcie się na mnie, staram się jak mogę, ale zaraz Wam wyjaśnię między innymi dlaczego, jest mnie mniej. 

Wczoraj (tj, 16.02)  stojąc na dyżurze, taki miałam piękny widok rano i po prostu nie mogłam nie zatrzymać tej chwili na zdjęciu. Czasem narzekam jak muszę iść, a jest mróz i wieje, często jednak lubię się zachwycać otoczeniem gór. A kiedy wychodzi ponad słońce, dzieje się magia :). No ale, co się dzieje  u mnie..

W drugim tygodniu ferii, a dokładnie pod koniec tygodnia, siedziałam sobie przy oknie, zerkałam na szary świat i myślałam, gdy  nagle usłyszałam, jak mój R w emocjach mówi - patrz! Kot! No więc ocknęłam się i patrzę, rzeczywiście tupta małe coś, jakby kot i nagle znika sobie pod przyczepą sąsiada. Wiedziałam, że kot ani nie nasz, ani sąsiadów. Wyglądało to to nawet z daleka na zabiedzone i jakby lekko poturbowane. Niewiele myśląc stwierdziłam, że jest kot, trzeba dać jeść. Nałożyłam jedzonko i wyniosłam w miejsce, którędy szła ta sierotka. 

I tak wynosiłam przez dwa tygodnie, a kociątko, gdy tylko znikałam, wybiegało, pospieszne wyjadało i uciekało. Za każdym razem, kiedy szłam, mówiłam do tego koteczka, żeby oswajał z moim głosem. Wyniosłam w jedzonku tabletkę na odrobaczenie, bo nie trzeba być znawcą, by wiedzieć, że ta sierotka miała sublokatorów w sobie. 

A po dwóch tygodniach, kiedy wyszłam z jedzonkiem, moja kocia podopieczna odezwała się do mnie. I to był przełom. Na początku z oddali wołała mnie, ale bała się podejść, z każdym kolejnym wyniesieniem jedzonka, podchodziła bliżej i bliżej. Dopiero kiedy odważyła się podejść do mnie na wyciągnięcie ręki, zobaczyłam jaką jest kruszynką. Dosłownie maleństwo. Nie mam pojęcia, czy to jest jeszcze kocie dziecko, czy z powodu głodu niewyrośnięte kotek. W każdym razie. Kicia pewnego dnia weszła za nami do domu i już w nim została :). Teraz nadrabia jedzenie i spokojny sen. Nie wiem, skąd się wzięła i co przeżyła. Jednak wiem, że ta przeszłość nie była przyjemna. Bo dawno nie widziałam, żeby jakikolwiek kot, zeżarł mi obierki po ogórkach. A ona zjada wszystko, co zjeść może. 

Na pewno podzielę się zdjęciem nowej lokatorki, ale jeszcze nie teraz. W chwili obecnej próbujemy oswoić kicie nie tylko z nami. Jest Bobo, więc obie muszą przejść socjalizację, widują się chwilami, na odległość, żadna nie jest agresywna. Mimo wszystko, pamiętamy o traumach Bobo, dlatego nie pozwalamy by odczuła obecność nowego zwierzęcia, jako zagrożenie. I tak o to, musimy po pracy zajmować futrami. Bo kiedy jedno z nas jest u malutkiej, drugie musi być z Bobo, żeby  nie czuła się odrzucona.  Mam nadzieję, że następna aktualizacja, będzie już z fotorelacją ;). 

Ostatnio poczyniłam zakupy na Temu. Nie bardzo jestem fanką takich stron internetowych, gdzie można kupić wszystko za dosłownie grosze. Koleżanka mi tak polecała, że myślę - a wezmę i zamówię jakieś bzdety biurowe. No i padło na organizery na biurko, korektory w taśmie, kalendarz na biurko i inne zabawki. Za wszystko co tutaj widać zapłaciłam jakieś 70 zł z hakiem bez kosztów wysyłki. Czy warto? za te cenę spoko, ale jaka cena, taka jakość ;). Nie wiem, czy będę jeszcze chciała tam kupować. Znacie te stronę? macie fajne polecanki? Dajcie znać. 

Szukamy wannę! No i teraz zaczynają się schody. Ja chcę taką na nóżkach, jak widać na zdjęciu. Jestem oczarowana właśnie w takim stylu. Tylko teraz nie wiem, boję się żeby te nóżki nie były jakieś nietrwałe. Mimo wszystko chyba jednak skusimy się na opcję wolno stojącą, bo te zabudowane są dla mnie beznadziejne. Jak uważacie? 

Moi drodzy, przyjrzyjcie się dobrze zestawu ze zdjęcia, bo o ten woreczek i jego wątpliwie atrakcyjną zawartość była afera ;) Wiem, nie każdy posiada tik tok - rozumiem i nie namawiam. Jednak dzięki tej aplikacji czasem człowiek, może zobaczyć, jaki upadek społeczny dzieje się na naszych oczach. O te woreczki, niektóre kobiety stoczyły walkę, ponieważ były za darmo. Co się zadziało? Gawiedź rzuciła się niczym dziki na żołędzie i nie znając pojęcie umiar w praktyce, brano po kilkanaście. Ja to nawet nie wiedziałam za co i kiedy w sklepie Rosssman, są wydawane te woreczki, były jakieś znaczki, jakieś produkty z promocji. Dostałam i nie wiedziałam za co, a z tego co widziałam, rekiny biznesu próbowały te woreczki sprzedać na Vinted, jednak dostały bana, ponieważ produktów gratis nie można sprzedać. Teraz moje pytanie - czy dla tych kilku śmieci warto jest robić z siebie pośmiewisko? ;) 

p. s Opaska jest straszna, ciśnie w głowę okrutnie ;). 

A tutaj, po raz pierwszy w tym roku wypad do parku, żeby posiedzieć w słoneczku i się wygrzać. Było jakieś 16 stopni i po prostu grzech nie skorzystać. Dlatego po wyjściu z pracy, radośnie popędziłam do mojego ulubionego miejsca. Wczoraj padło na kawę w plenerze ;) tak nie wiele, a ile radości.