Nie jesteś matką? Jesteś kobietą gorszego sortu

źródło

Dzisiaj przychodzę troszkę z innym tematem. Zupełnie nieksiążkowym. Jakiś czas temu miałam napisać, nawet zaczęłam tekst i w końcu sobie odpuściłam. No i jednak temat wrócił sam. Widać miałam go dokończyć.

Nie wiem, jak to się dzieje, w ostatnich latach zauważyłam dziwną tendencję. Nazwałam go sobie „najazd matek”, o co dokładnie chodzi? Nasze społeczeństwo podzieliło kobiety. Na matki i nie matki. Oczywiście mamy są kobietami spełnionymi, najlepszymi, ze wszystkimi przywilejami. Natomiast te drugie uznawane za gorszy sort. Skąd to wręcz brutalne określenie? Śpieszę z wyjaśnieniami. Chyba ze dwa tygodnie temu, prześwietlając odmęty internetu, wpadła mi, przed oczy notka, dosyć bulwersująca. Ponieważ nawiązywała do reklamy bodajże Ikei, która stworzyła film o kobietach, które z racji nieposiadania potomka, są wyrzucane z domu, a cudowne mamusie chwalą się przepięknym wystrojem chałupy. Jak można się domyślić, odzew był natychmiastowy. Reklamę zdjęto, przeprosiny wystosowano i na tym koniec.

I ja właśnie sobie pomyślałam, że nie. Nie koniec. Niby dlaczego kobiety, które świadomie rezygnują z rodzicielstwa są uważane za gorsze? Nie wiedziałam, że istnieje przymus rodzenia dzieci.

Nie wiedziałam, że wybierając inną drogę życiową, niż tą z góry narzuconą przez innych, będę uznawana za kobietę gorszego sortu.

Tak, nie mam dzieci. Nie chcę mieć. Czy moje zdanie się zmieni? Być może. Obecnie nawet nie chcę myśleć, by wchodzić w rolę matki. I o zgrozo, ja nie wiem, czy chcę brać ślub! Teraz to już w ogóle powinnam zostać spalona na stosie, ogólnie dno i pomiot szatana.

Nie chodzi o samą reklamę, już spotkałam się z dziwnymi przytykami w książkach. Gdzie autorka chyba chciała zabłysnąć wrażliwością cycem karmiących. Ponieważ jej błyskotliwe uwagi dotyczące bezdzietnej bohaterki, były wręcz żenujące. Ja się pytam, co oznacza stwierdzenie, że NIE MATKI są upośledzone emocjonalnie?!!
Sorry, idąc tym tropem, mogłabym powiedzieć, że patrząc na zachowanie niektórych mamuś, to one są upośledzone. Nie tylko emocjonalnie. Często dużo gorsze od dzieci, które piastują.

Rozumiem kobiety, które czują wewnętrzną potrzebę wydania na świat dziecka. Spoko. Cieszę się ich szczęściem. I naprawdę nie przeszkadza mi, kiedy znajome wspominają o ciąży, czy później, gdy już pojawi się dziecko na świecie. Lubię popatrzeć na ich zdjęcia i szczerze się pozachwycać.

Mało tego, przeżywam, gdy komuś coś nie wychodzi. Bo jak się okazuje, w ciążę nie każdemu tak łatwo jest zajść. I tak sobie myślę.

Osoby oceniające kobiety przez pryzmat tego, czy mają dzieci, mogą strzelić "cudowną" gafę. Bo mnie akurat bardziej irytują przytyki. Na co zresztą bardzo szybko odpowiadam, niezbyt uprzejmie. Jednak gorsza sprawa, gdy strzała pogardy trafi w kobietę od lat daremnie starającą się o dziecko. Przecież te kobiety, nie chodzą z nalepkami na czole - CHCE DZIECKO, ALE NIE MOGĘ ZAJŚĆ, NIE POTĘPIAJCIE MNIE.  I czytając stwierdzenie, że jest upośledzona, bo NIE MA, może naprawdę zranić.

Troszkę nie bardzo rozumiem też tego nacisku społeczeństwa. „Jesteś w TYM wieku, to kiedy myślisz o rozmnożeniu?” - A nigdy! I co Ci do tego?

Fakt, że nie mam i nie chcę mieć dziecka, nie powinien decydować o ocenie mojej osoby, moich uczuć i tego, jakim jestem człowiekiem. I nie życzę sobie, by w tak paskudny sposób były oceniane inne kobiety. Bo książki, reklamy czy nawet głupie żarciki w towarzystwie, wcale nie są fajne i zabawne. One są żenujące i nie sprawiają, że wasze „akcje” idą w górę.

Ja nie wstydzę i nie boję się powiedzieć, że od dzieci, bardziej cieszy mnie towarzystwo moich kotów i psa. I to za nimi tęsknie podczas wyjazdów. Nie czuję się z tego powodu wybrakowana. Bo nikt mnie nie zmusi naciskiem do zachodzenia i rodzenia dzieci. Nikt też nie będzie mnie z tego powodu obrażał. Nie piszę tego dlatego, że w głębi duszy czuję żal, bardziej próbuję zrozumieć, skąd tyle zawiści czy też jadu, jest w ludziach. I wiecie co? To właśnie cudowne matki, kierują takie słowa w stronę innych kobiet. To jest chyba największa tragedia. Kobieta przeciwko kobiecie.

Rzekomo szczęśliwe mamy, mają w sobie tyle niechęci i pogardy. Oczywiście nie wszystkie. Chociaż z przykrością muszę stwierdzić, że większość „mam”, lubi serwować uwagi - „jak ty będziesz to zobaczysz”, co zobaczę? Pieluszkę, gówienko czy może rzygi?

Niańczenie dzieci nie jest mi obce. Serio, nie robi to na mnie wrażenia. Tak, szkoda mi cycek do podawania dziecku, nie mam ochoty przytyć i chodzić z brzuchem. Moje ciało i moja sprawa co z nim zrobię, jak wielu innych kobiet.

 

Nie chcę czytać w książkach o tym, że jesteśmy gorsze, nie mam ochoty widzieć podobnych reklam i słuchać pseudo żarcików. 

I proszę zapamiętać -  MY KOBIETY BEZDZIETNE NIE JESTEŚMY GORSZYM SORTEM ! ! !