Lirogon

 

Długo ta książka czekała na półce. Mogę śmiało napisać, że w pewnym momencie zapomniałam o jej posiadaniu. Minęło ładnych parę lat, gdy na fali miłości do twórczości Cecelii Ahern, zaczytywałam się każda pozycją jaka się tylko u nas ukazała. Lirogon dostałam w prezencie z dedykacją od samej autorki,  I mimo radości, nie mogłam się przemóc do czytania. Jakby nagle czar prysł. W końcu szukając czegoś, co mnie wciągnie, poczułam, że nadeszła pora właśnie na ten tytuł. 

Byłam niesamowicie ciekawa, czy po latach pióro autorki wywoła u mnie podobne emocje jak dawniej? 

W małej Irlandzkiej osadzie na kompletnym odludziu mieszka dwóch braci bliźniaków, zajmują się uprawą roli. Ich życie to codzienna praca, skromny tryb życia i właściwe nawet rozmów prowadzą niewiele. Z nikim się nie spotykają, tylko ich dwóch i ziemia. Właśnie o nich, został nakręcony program dokumentalny przez troje przyjaciół - Bo, Rachel i Solomona. Gdy dowiadują się, że jeden z braci zmarł, postanawiają pojechać na pogrzeb, sprawdzić jak ten drugi, który został sam, poradzi sobie z obowiązkami, których wcześniej nie wykonywał. W końcu nie jest już młody, siły nie te same. 

Na miejscu postanawiają zrobić materiał w pewien sposób wieńczący temat braci, którzy poświęcili swoje życie pracy, żyli we dwóch nie zakładając rodzin. W czasie kiedy obie kobiety rozmawiają z mężczyzną, Solomon postanawia przejść po obejściu, posłuchać dźwięków natury, odciąć się na chwilę od pracy. W pewnym momencie słyszy coś dziwnego, a gdy idzie głębiej w las, jego Za ukazuje się młoda dziewczyna, piękna blondynka o zielonych oczach. Wydająca odgłosy wyłapane z otoczenia. 

Jak się później okazuje, dziewczyna ma na imię Laura i mieszka w maleńkim domku nieopodal lasu. Sama. Jej towarzyszami są dzikie zwierzęta i psy, które czasem odwiedzały. Dla ekipy realizującej swój dokument, odkrycie młodej kobiety, mieszkającej przez tyle lat w odosobnieniu w dodatku tak wyjątkowej - bo dźwięki, które z siebie wydaje, robią na każdym piorunujące wrażenie. Dla Bo, jest to szansa na kolejny wspaniały projekt, postanawia kuć żelazo póki gorące, nakręcić materiał, o tajemniczej osobie, której nikt nigdy nie widział. 

Pomysł wydaje się znakomity, sama Laura po namyśle reaguje dosyć pozytywnie, zważywszy na okoliczności - życie jakie do tej pory prowadziła, było dalekie od tego, które proponuje jej troje filmowców. Jednak ciekawość świata i świadomość, że przed zmianami nie zawsze można uciec, sprawia, że wyrusza w podróż, która wszystko odmieni, ale czy te zmiany będą takie, jakby mogła sobie wymarzyć? 

Zanim zaczęłam pisać recenzję, zerknęłam na opinie zamieszczone na znanych portalach książkowych. Będę szczera, jest mi po prostu przykro, że książka, która jest napisana pięknym językiem, pełna ważnych rozważań na temat życia i tego co się wokół dzieje, została tak nisko oceniona. Jeszcze żeby argumenty były naprawdę konstruktywne, ale zarzut, że "za długie zdania", czy "za dużo myślenia". Nie wiem, ręce mi opadły, po prostu brakuje słów. Ludzie, ale zamysł pisania książek, był pierwotnie po to, by poszerzać wiedzę, pobudzić myślenie. Ja wiem, lekko się czyta głupiutkie dialogi. Jednak to właśnie wartościowe przekazy, są ukryte tam, gdzie trzeba się jednak chociaż troszkę pochylić nad tekstem. 

Lirogon jest przepięknie napisaną historią, ukazującą jak łatwo można zatracić się w pędzie życia, które nie zawsze oferuje nam to, czego chcemy. Postać Laury/ Lirogona (bo tak zostaje nazwana dzięki swojej umiejętności), jest wyjątkowa, nie tylko dlatego, że potrafi naśladować wszystkie usłyszane odgłosy, ale dzięki tej umiejętności sprawia, że każdy, kto ją poznał, mógł zobaczyć samego siebie. Jej zdolność działała jak lustro fonetycznego. Trudno jest w skrócie napisać tę magię, ale byłam pod wrażeniem. 

Autorka w swojej historii zmusza czytelnika do wielu refleksji, nad biegiem za karierą, akceptacją ludzi, których nie znamy, ale mamy poczucie, że trzeba wszystkich zadowolić. Jest tutaj wręcz garść porządnych argumentów, które na pewno zostają w pamięci. I tak, zdania są długie, jest niewiele dialogów, za to wiele pięknych opisów. Zwłaszcza kiedy Laura coś przeżywa, gdy dzieje krzywda. Relacja jaka tworzy się między dziewczyną, a Solomonem, może bardziej więź i zrozumienie, bo dla wielu jej zdolność jest czymś dziwnym i nawet męczącym. Pięknie zostało ukazane wiele sytuacji, nie chce zdradzać, bo wtedy nie byłoby sensu czytać. 

Nie ukrywam, nie jest to książka dla każdego. Ahern, nie pisze typowych "słodko-pierdzących" romansów, gdzie fabuła rozgrywa według znanych schematów. Ta autorka skupia się na analizie ludzi, temu poświęca swoje książki, a uczucie, jeśli jest ukazane, nie jest głównym wątkiem. Dlatego, jeżeli ktoś oczekuje lekkiego czytadła, niech odpuści. Ja polecam osobom lubiącym książki bardziej wymagające i nieszablonowe.