Mroczny książe

Naczekałam się na tę jakże zachwalaną oraz długo przez wszystkich wyczekiwaną pozycję, po lekturze Mistrza  nie oczekiwałam niczego po Księciu, kierowałam się czystą ciekawością. Z tego co zauważyłam kolejny erotyk Katarzyny Michalak zbiera mniej pochlebne opinie. Jak to było ze mną?

Tym razem przenosimy się w czasie, akcja się dzieje w XIX wieku, a więc jeździmy na konikach  czy tam jeszcze innych środkach lokomocji zaprzęgowych. Panie noszą strojne albo i nie suknie do samej ziemi, panowie wiadomo. Są męscy a jakże by nie, muszą w końcu epoka tego od nich wymaga. Jest ten najbardziej pożądany, majętny no i oczywiście nieziemsko przystojny. A no i mroczny oczywiście, ale to tylko dodaje mu uroku.
Jest również ona, piękna niczym wschodzący poranek, niewinna i coś jeszcze. Co nie mogę zdradzić. Konstancja bo o niej mowa wbrew sobie trafiła do ciotki, nie w gościnę a służbę. Taka kara by spłacić długi tatusia. Tatuś ma swoje za uszami, oj niedobry z niego człowiek, ale kocha córeczkę, na swój tatusiowy pokręcony "urok", wszak miłość można okazywać na wiele sposób, dosłownie i w przenośni...
Dziewczę jest nieśmiałe, spuszcza swe oczęta, w dodatku prześladują ją sny, nie byle jakie. Otóż głównym bohaterem jest nie kto inny a sam Książę, czarny rzecz jasna.  Doznania są ogromne, do tego stopnia,że Kotusia po przebudzeniu czym prędzej pada przed krucyfiksem by wyznać swe grzechy i oczyścić od pokus, nawet tych sennych. Ot taka porządna ta nasza Dziewica...,że ciało ma wyjątkowo pobudzone, cóż poradzić. Klara, cioteczka ma niecne plany, na urodzie bratanicy może się dorobić, tylko by ta odpowiednio się zachowywała wśród towarzyskiej śmietanki, prezentacja winna się odbyć jak należy, stawka jest wysoka. Gdy w drzwiach pojawia się mroczny, wszystkim kobietą odejmuje mowę, powłóczyste spojrzenia proszące by choć na chwilę zwrócił uwagę, jednak ten kroczy pewnie, cel został namierzony i ku niemu się kieruje, a raczej niej.
Tymczasem po ulicach miasteczka grasuje morderca, nawet otrzymał zacną nazwę "Doktor śmierć", przydomek jak się patrzy, wszak sposób w jaki odbiera życie kobietą jest dosyć ciekawy, najpierw uwodzi, wykorzystuje, choć z tym jest pewien problem gdyż śladów gwałtu nie widać, a wręcz przeciwnie, później sprawnie odbiera życie, jednym szybkim ruchem.
Pan policjant prowadzi śledztwo, podejrzenia są, tylko dowodów jakoś brakuje, w dodatku poznaje piękną kobietę.Oczywiście zakochuje się w tej konkretnej, niemalże idealnej i jakże nieuchwytnej...

Opisałam mniej więcej fabułę, w troszkę ironiczny sposób, jakoś do erotyków nie potrafię podejść poważnie. Czy Księcia można nazwać erotykiem, szczerze można by podyskutować w tym temacie, ale czepiać się nie będę. Sporo osób narzekało na sceny, mnie one osobiście w żaden sposób nie pobudziły, ale na szczęście nie obrzydzały, a to już wielki plus. Kilka razy musiałam zmierzyć się z płcią, zniosłam dzielnie, jestem sama z siebie dumna.
co się tyczy bohaterów, no byli ciekawi, jakbym miała porównywać Mistrza  z Księciem to przyznam szczerze w tym drugim o wiele bardziej przypadli mi do gustu. Wprawdzie postać Paula była jakaś taka nijaka, a już jego naiwność chwilami doprowadzała mnie do nie powiem czego, reszta mogła być. Książę typowy samiec, "pokryje" każdą chętną odpowiadającą kryterium, nie może z jeną jedzie do drugiej, ot zalety władzy i pieniędzy, oczywiście uroda jest na pierwszym miejscu. Jaki był w tych sprawach tego niestety nie wiem, autorka poskąpiła wrażeń, brał natarczywie, bez gry wstępnej. Też można, kto powiedział,że nie? Ważne,że nie musiałam sobie wyobrażać piżmowego zapachu krocza. Nie miałam problemu z faktem,że autorka szybko zdradza kto jest mordercą, akurat taki zwrot akcji w żaden sposób nie przeszkodził mi w dalszym czytaniu. Ogólnie księcia czyta się szybko, nie spodziewałam się,że skończę w ciągu kilku godzin. Czyli jednak jest postęp. Nie mam zamiaru krytykować, nie nastawiłam się na burze z piorunami i chyba dlatego całość przyjęłam pozytywnie. Szkoda,że zakończenie było znowu podobne do innych, tu będzie kochani spoiler, kto nie czytał wiadomo omijamy...nie rozumiem dlaczego autorka uwzięła się na zabijaniu głównych bohaterów, najpierw Raul teraz Maksio po drodze był Aleksiej... no niby coś tam podkolorowała, ale schemat został ten sam. Szkoda bo mogło być fajnie, czuje lekki niedosyt. 
Podsumowując, od erotyków nie można oczekiwać szału, już się pogodziłam,że w przypadku niektórych autorów, sceny łóżkowe bądź fabuła osadzone w tej kategorii wychodzą słabo. Widać chęć napisania fenomenu jest tak silna,że psuje dobre pomysły. Książę mnie odmóżdżył, zaserwował trochę wrażeń. Piać z zachwytu nie mam zamiaru, ale było całkiem znośnie. O wiele lepiej niż z Mistrzuniem.