Chojnów zapomniane miasto?

 Na początku witajcie w październiku.Tegoroczna jesień przyszła jakoś szybko i od razu z deszczowym zimnem - przynajmniej tu u mnie. Prosto z urlopu wjechałam na zwolnienie i tak sobie siedzę na tym zacnym L4, niby mam dużo czasu, a w praktyce wygląda tak, że nie chce się nic. Powód dysfunkcji pozostawię dla siebie, niestety nie jestem z tych, którzy lubią publicznie pisać o sobie, zwłaszcza gdy jest coś nie tak. Właściwie to nawet bliskim nie lubię mówić, ale wpis nie o tym.  

W każdym razie, siedzę, przeglądam zdjęcia, wspominam lato, które nagle się skończyło i nie wiem kiedy zrobiło zimno. Moja ostatnia wycieczka była do Chojnowa, więc słów kilka o tym miejscu i kilka fotografii. 

Do Chojnowa bardzo chciał pojechać mój R, a mnie akurat nie chciało się wymyślać gdzie, więc stwierdziłam, że czemu nie? Lubimy sobie odwiedzać większe i mniejsza miasta. Sprawdzać co jest ciekawego ukryte. Pozwiedzać rynek, zakamarki by na końcu stwierdzić czy było warto. No i Chonów, cóż można o nim napisać. Niby położony w dobrym miejscu, blisko do Legnicy i do Wrocławia. wydaje się świetną bazą wypadową - wszędzie. Bo i do tych moich gór nie jest daleko. A jednak, to miasto jest dziwne. I chyba lepszego określenia nie znajduje.  Jest to dosyć małe miasteczko, ale ja naprawdę bardzo lubię małe miasteczka. Jednak nie Chojnów, ma dziwne wibracje;).  Poważnie, chodziłam po nim i czułam się nieswojo. 

Rynek prezentuje się właśnie tak, jest olbrzymi kościół, oczywiście stara dobra kostka brukowa, kilka ławeczek, klomby z kwiatami i fontanna, Fontanny być muszą. Bez fontanny nie ma chyba żadnego rynku:). Niby przyjemnie, zadbane i w ogóle, ale jakoś nie porwało mnie nic. Poszliśmy więc dalej, poszukać ukrytego czegoś, co zazwyczaj można znaleźć w małych miasteczkach.

Ładnie by wyglądał ten budynek, ale wiadomo na utrzymanie pieniędzy nie ma, więc sobie tak marnieje i zapada w sobie, szkoda...

Znaleźliśmy park, a raczej smutne wspomnienie parku, który być może kiedyś był ładny i nawet klimatyczny, ale został zapomniany i tak sobie dogorywa w cieniu dawnej świetności. 

Szczerze mówiąc nawet nie było szansy na zrobienie więcej zdjęć, bo po prostu nie było nic ciekawego do uwiecznienia. Podchodziliśmy sobie trochę, szukaliśmy i oprócz wieży ciśnień, która jest na zdjęciu wyżej, nie było nic ciekawego. Tym samym, stwierdzam, że wcale mnie nie dziwi, kiedy słyszałam o uciekaniu młodych z tego miasta. Sama bym zwiała jak najszybciej i najdalej. 

Tymczasem, kończę moją krótką relację, życzę udanego miesiąca, oby październik pokazał, że złota jesień to tylko u nas :).