Góra Witosza

Druga część wycieczki do Staniszowa. Po zejściu z wzniesienia, na którym jest Zamek Księcia Henryka, minęliśmy kościółek i poszliśmy w miejsce gdzie jest początek podejścia do góry - jej wysokość to 484 m n. p. m. Nie będę ukrywała. Tutaj nie jest już lekko i przyjemnie. Schody od razy pną się mocno w górę, a samo podejście troszkę wymaga kondycji. Mnie akurat nie tyle nogi się zmęczyły, co miałam zadyszkę, ale nie z braku formy, ostatnio mam lekkie problemy zdrowotne, ale nie o tym. W każdym razie. Góra Witosza troszkę potrafi wycisnąć poty :).

Tak to wygląda od dołu. Szybko jest mocne podejscie i nie ukrywam jak podeszłam od razu zaczęłam się smiać, że nie ma czarowania. Zaczynamy z grubej rury ;). 

Trasa jest może troszkę wymagająca, ale naprawdę szalenie urokliwa, bo można znaleźć ciekawe przejscia w skałach, a to podziwiać jak wielka jest góra. Znaki świetnie prowadzą i nie ma szansy pomylić ścieżki. 

Wiecie ja zawsze mam lekki ubaw, kiedy sobie podpatruje na ludzi. Widać kto ma świadomość, jak powinno się wybierać na podejścia, nawet takie lekkie i może mało wymagające jak ta tutaj. No ale, gdy widzę panienki w kozakach z lateksu... to nawet mnie potrafi wmurować. Szczerze nie dbam o gusta, ale jednak brak wyobraźni budzi szok. Ludzie, nawet małe górki mogą zrobić krzywdę, jeśli jest się nieprzygotowanym. My dobrych butach, kilka razy straciliśmy przyczepność. Bo było stromo... 

 

Tak, tędy się przechodziło :) Bardzo przyjemnie i ciekawie. Mnie zastanawiało, czy to przejście samo powstało, czy może celowo? Nie wiem, muszę gdzieś poszukać informacji. 

 

Są i kolejne wspaniałe widoki, na całe pasmo gór. I nasza Śnieżka, która w tym roku pokazała, że potrafi być bezwględna. Teraz za każdym razem, gdy patrzę na tę ścianę, gdzie jest rynna śmierci, widzę tych ludzi... i nie mogę tego obrazu wymazać z głowy. To był piękny i słoneczny dzień, ale i tragiczny.  Śnieg w tym roku szybko znika, ale swoje zdążył zabrać.

Na tym koniec pierwszej wiosennej wycieczki, gdzie było cudownie ciepło, wręcz można było mieć wrażenie, że za chwilę lato wejdzie w całej okazałości.