Łatwopalni

Przyznam się szczerze, że wiele oczekiwałam po lekturze Łatwopalnych. Czy dostałam to czego chciałam? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie. Chyba już każdy czytał tę publikację, recenzji jest naprawdę multum, oczywiście same pozytywne, niemalże wznoszące na półkę z naprawdę wspaniałymi książkami, ale czy Ta na to zasługuje?

Romans jak każdy inny, w końcu seria z tulipanem do tego nawiązuje, więc wiadomo, że musi być ich troje, a jakże by inaczej, Ona jest zmęczoną życiem małomiasteczkową nauczycielką, niby jest dobrze, ale wiadomo czegoś brakuje. Raczej nie czegoś, a kogoś, kogo? Faceta rzecz jasna. Bo jakby nie było trzydziestoletnia kobieta powinna mieć u swego boku partnera. Ona nie ma. A przecież jest na prawdę ładna.. No ale mamy romans więc mieć go nie może, ponieważ On jeszcze nie nadjechał. Więc musimy żyć razem z Moniką w jej marazmie i czekać, na zbawienie.

On, rzekomo przystojny. Ja tego nie wiem, jego długie kędziory zablokowały mój obraz przystojnego mężczyzny, więc wierzę na słowo bohaterkom, był przystojny i zniewalający. W dodatku mądry. Niestety miała skazę.. W postaci demonów przeszłości. Z tego powodu błąkał się po bezdrożach Polski nie zaznając szczęścia ani odkupienia w swej rozpaczy. Dla dreszczyku emocji dodam, że poruszał się na motocyklu. Więc wiatr we włosach i te sprawy. Osobiście uwielbiam pomruk silników, tylko te włosy.. no ale nie będę się czepiała. Przemieszczając z jednego miejsca do drugiego trafia do pewnego miasteczka. Jako, że wierzył losowi odebrał znak i postanowił się zatrzymać na dłużej. I tak o to jadąc uliczką spotyka Ją, idącą krok za krokiem, bez życia, bo w końcu z czego się ma cieszyć. Coś go w niej zaintrygowało, co? Pewnie ta jej niesamowita przyćmiona aura, która otacza niechęcią do wszystkiego. 

Jednak jak wspomniałam jest ich troje. Ten ostatni może się poszczycić wszystkim co najlepsze, jakby nie było najbogatszy mieszkaniec osady, posiadający wtyki wszędzie. Strach się bać, a jeszcze bardziej uciekać. Oczywiście jest przystojny, wredny charakterek, złamał serce, zadrwił ale jego rolą będzie mieszanie. Bo w końcu musi ktoś taki być w romansie. Chwilami zdesperowany, momentami romantyczny, a ile w tym prawdy to sama nie wiem bo się pogubiłam.

Jeżeli ktoś zarys bohaterów odebrał jako ironiczny to przyznam, że po części tak jest, ale absolutnie nie służy za krytykę. Po prostu jeżeli czytało się kiedyś tego typu literaturę to trzeba przyznać, że forma zazwyczaj jest ta sama, czasem można dostrzec niewielkie różnice. Oczekiwałam troszeczkę czegoś innego, bo to co zastałam mną nie potrząsnęło emocjonalnie. Po prostu czyta się lekko, mniej więcej w połowie wiadomo jak to dalej będzie. Wątki erotyczne są w porządku opisane, nie ma nic ordynarnego. Tak jak powinno być. Nie rozumiem tego całego zachwytu, bo książka owszem jest dobra, tego nie mogę nie przyznać, ale żeby jakaś nadzwyczajna? Uważam, że w całej tej serii tulipanowej numerem jeden cały czas i wciąż jest "Szkoła żon" Magdaleny Witkiewicz. W Łatwopalnych nic mnie nie zaskoczyło, ot przeczytałam, niekoniecznie muszę się dowiedzieć co będzie dalej. Zakończenie chyba najbardziej przypadło mi do gustu.Podsumowując, książka jest  dobrym czytadłem na popołudnie, najlepiej kiedy człowiek chce się odprężyć, nie wymaga skupienia, chwilami pobudza zmysły.