Nie mów nikomu

Słowem wstępu - zanim przejdę do opinii książki. Bardzo dziękuję za słowa wsparcia, na szczęście bratowej jest już dużo lepiej. Wprawdzie stan jest określany jako poważny,  na szczęście odzyskała przytomność, nawet z pomocą pielęgniarek jest wstanie się poruszać - przy balkoniku, ale jednak.

Teraz już przejdę do książki, która przeczytałam, ponieważ na jednym z blogów, recenzja mnie zaciekawiła na tyle, by poznać fabułę tej historii. No i muszę napisać, że od czasu do czasu, lubię kiedy mnie tak przetrzepie pokręcona akcja, a jeszcze bardziej bohaterowie, których tajemnice, z każdą stroną stają się wręcz przerażające. Nie przedłużając, słów kilka o treści. 

Poznajemy małżeństwo Margo i Natana, gdy mężczyzna się dowiaduje o śmierci ojca. Jako jedyny syn, musi pojechać w rodzinne strony by pozamykać sprawy związane z pogrzebem i zdecydować co z domem rodzinnym. Jak się okazuje, w podróż do postanowił pojechać sam. Dla kobiety jest to ogromny cios, ponieważ uważa, że powinni być razem zwłaszcza w tak trudnych chwilach. Nie wiedzieć dlaczego, Natan bardzo źle reaguje na propozycje żony o wspólnym wyjeździe. Niestety nie jest wstanie tego zabronić. Podróż upływa w niezbyt przyjaznej atmosferze, a na miejsce docierają późnym wieczorem. W planach był nocleg w hotelu, który przy do tarciu na miejsce jest zamknięty. Nie mając wyjścia, mężczyzna decyduje o zanocowaniu w domu rodzinnym. Margo nie zdaje sobie sprawy z tego, co zastanie na miejscu, a jej wyobrażenia o posiadłości, w której wychowywał ukochany mężczyzna będą dalekie od rzeczywistości. 

Dom jest stary i tego można było się spodziewać, ale wnętrze otworzyło przed sobą wielki bałagan, który miał być dopiero wstępem, do tego z czym musieli oboje zmierzyć. Bo dla Natana powrót do przeszłości, którą za wszelką cenę próbował wymazać z pamięci, jest punktem zwrotnym. 

Dla Margo, podróż w rodzinne strony męża, ukaże przeszłość o której nie miała nigdy pojęcia. To w tym zimnym i obskurnym domu, człowiek, którego kochała i uważała za najcudowniejsze na świecie, pokaże swoją drugą twarz i tajemnice, która będzie przerażająca. Mogła spodziewać się wszystkiego, ale nie takiego obrotu sytuacji. 

Czy wspólna podróż do świata, o którym chciał zapomnieć Natan, była słuszna? Co takiego odkryje Margo, że z przerażeniem będzie patrzyła na męża? I wreszcie, jaka tajemnice kryją mury starego domu? 

Nie mów nikomu, jest książką w klimacie starego miasteczka/ wsi gdzie od lat mieszkają ci sami ludzie, tylko nowe pokolenia dochodzą. Jest tutaj tajemnica sprzed wielu laty i właśnie to wątek przeszłości, według mojej oceny, jest filarem fabuły. Oczywiście wydarzenia, które dzieją się w teraźniejszości, nie są nudne czy potraktowane gorzej. Tylko, każda kolejna scena ukazuje nam pytania, których odpowiedzi musimy szukać przed laty. I właśnie dlatego, tak ciągnie do przeszłości. Kolejna sprawa to postaci. Margo, były chwile kiedy jej zachowanie mnie denerwowały, by później zaskakiwała decyzjami, o których nie podejrzewałam, za co zyskiwała plusy. 

Z kolei Natan, jest bardzo złożonym bohaterem, gdy go poznajemy, musimy uwierzyć, że to człowiek o wspaniałej osobowości, tyle wiemy ze wspomnień Margo. My natomiast, widzimy człowieka, który na sam wyjazd do domu ojca, zamyka się w sobie, by po przyjeździe eksplodować wszystkimi nagromadzonymi emocjami. Nie wiemy jednak, kto był w tej sytuacji ofiarą, kto katem, co się wydarzyło, że odcisnęło aż takie piętno. I przede wszystkim, czy Natan przez tyle lat małżeństwa udawał kogoś, kim zupełnie nie był? 

Odpowiedź nie jest taka prosta, jak z pozoru mogłoby się wydawać. Bo gdy docieramy do kluczowych wątków z przeszłości, prawda zaczyna być niepokojąca, by później okazać się w całej przerażającej krasie. I chyba właśnie to, robi największe wrażenie podczas czytania. Trudno jest napisać konkrety, ponieważ wtedy zdradziła bym zbyt wiele, a tego nie chce. Jednak, cały czas jest człowiek, którego uważamy za ofiarę, dobrego i troskliwego, by później, zobaczyć tę prawdziwą twarz, bezwzględną i wyrachowaną. 

Przeczytałam tę książkę za jednym razem, po prostu nie mogłam się oderwać, byłam niesamowicie ciekawa rozwiązania. I chociaż nie jest to tytuł z górnej półki, bardzo ambitnych lektur, to jednak uważam, że zasługuje na uwagę. Jest wiele emocji, chwilami ciężki klimat, świetnie ukazane pewne wątki, nie można powiedzieć, by coś było niedopracowane.