Zimowe sny

Chyba nie muszę wspominać,że stałam się fanką twórczości Richarda Paula Evansa, którego powieści mogłabym czytać i czytać i zawsze znajdę w nich coś co mnie urzeknie. Zimowe sny w prawdzie nie zgrały się z porą roku, jednak mnie nic nie przeszkodziło w złapaniu odpowiedniego klimatu książki.

Joseph Jacobson pochodzi z wielodzietnej rodziny, w prawdzie jego rodzeństwa nie urodziła ta sama kobieta, jednak ojciec starał się by synowie mieli ze sobą kontakt, prowadząc własną agencję reklamową skupił swe latorośle w jednym miejscu i uczył życia w grupie oraz umacniania więzi braterskiej. Niestety czasem tak się dzieje,że w wielkich firmach, bez względu na to czy pracownikami są członkowie rodziny rodzi się rywalizacja. Ojciec pomysł może i miał dobry, lecz sam popełnił błąd faworyzując swoich najmłodszych synów. Wzbudzając niechęć oraz zazdrość wśród pozostałych braci.
Kiedy J.J śniąc swój pierwszy dziwny sen nie miał pojęcia,że nie tylko stanie się on proroczym ale poprowadzi jego życie nieznanymi i zupełnie nieoczekiwanymi ścieżkami, które niekoniecznie będą proste i łatwe do przebycia. 
Pozna wielu różnych ludzi, jedni okażą się fałszywymi źle życzącymi, ale i będą tacy dzięki, którym gorycz niesprawiedliwości stanie się łatwiejsza do przetrawienia. 
Ból może zadać najbliższa osoba, miłość może się czasem okazać gotową bronią dla tego kto chce zadać cios. Tam gdzie człowiek by się nie spodziewał uderzenia.  Może dlatego rozczarowanie i zawód tak bardzo dotykają. Joseph wiele razy musiał zaczynać wszystko od nowa, kiedy myślał,że beznadziejność go pokona niespodziewanie pojawiali się ludzie, którzy byli światełkiem w tym ciemnym tunelu. 


        "Przeciwności losu nie są przeszkodą na drodze życia. 
                                 Są częścią tej drogi."*
                                                                            

Napotkałam już różne opinie tejże książki, rozczarowanie i zawód,że autor pisze słabiej. Mnie się wydaje,że wcale tak nie jest. Evans pisze o zwykłym życiu, czasem z pozoru wydaje się,że na siłę komplikuje losy swoich bohaterów, ale bez względu na wszystko w każdej scenie przemyca coś bardzo ważnego. Przesłanie jak radzić sobie w chwilach gdy coś dzieje się nie tak, gdy życie wywraca się i nie wiemy od czego mamy zacząć. Bo nasz cały świat się rozsypał. Nie mam pojęcia jak On to robi, ale za każdym razem kiedy siadam do czytania wstaję dopiero wtedy gdy kończę ostatnie zdanie i z żalem muszę odłożyć książkę na półkę. 
Być może w tej pozycji fabuła nie powala na kolana, nie twierdzę,że tak jest. Niemniej jednak czyta się niebywale lekko i szybko. Były chwile gdy przeżyłam razem z Josephem ten ból rozczarowania, kiedy został zraniony i opuszczony przez najbliższe mu osoby. Evans potrafi zagrać na uczuciach i za każdym razem wyciska z moich oczu łzy, smutku bądź wzruszenia. Przyznam się szczerze,że jest to jedyny autor płci męskiej, którego książki mogę brać w ciemno i wiem,że się nie zawiodę. Mówią,że pisze słabiej, ja tego nie odczuwam. Między stronami jest tyle pięknych, mądrych cytatów.  
Wiem jedno co by się miało nie wydarzyć ja tego autora będę polecała, a Zimowe sny są naprawdę godne uwagi i poświęcania czasu.  

*zimowe sny, epilog str. 257