Przedpremierowo - Nadzieje i Marzenia

Długo przyszło nam czytelnikom czekać do kolejnych odwiedzin w Malowniczem, gdzie znowu wstąpimy do znanych nam mieszkańców, dowiemy co słychać u Leontyny,  sprawdzimy jak miewa się Madeleine i jej rodzinka, która się powiększyła.  Czy coś wiadomo w sprawach, które nie zostały wyjaśnione, a tak bardzo nas zaciekawiły. 

Chyba większość czytelników po cudownej Tajemnicy Bzów, ze zniecierpliwieniem oczekiwała, albo dalej oczekuje tego dnia gdy w końcu, w spokoju zasiądzie w wygodnym fotelu i na te kilka godzin przeniesie w inne miejsce... Gdzie spotka się z Nadziejami i Marzeniami.... 

 Bardzo wyczekiwałam tego właśnie tomu, nie mogłam się go doczekać. Bo to co zrobiła Magdalena Kordel w mojej ukochanej Leośce  było czymś po prostu niesamowitym, miałam wrażenie,że dusza wyrwie mi się z zawiasu, a serce wyskoczy z piersi. Tak intensywnie przeżywałam losy Leontyny, do tego stopnia,że czas jakby się zatrzymał i ... nic nie istniało poza fabułą książki, a teraz w końcu mogłam dowiedzieć co dalej będzie z Madeleine, czy poukłada sobie w końcu życie i jakie tajemnice kryją się z testamentem wuja?

Do Malowniczego zawitała wiosna, ta astronomiczna, jak wiadomo w przyrodzie nieco później wszystko się odbywa, ale sama świadomość, że oto rośliny budzą się z zimowego snu napawa optymizmem i wiarą, że w końcu będzie lepiej, może nawet raźniej? 

Madeleine odczuwa troski rodzicielstwa, co gorsza jej stan narzeczeństwa jakoś tak dziwnie się ostudził i zamiast otrzymywać wsparcie od ukochanej osoby, czuje się jakby w dalszym ciągu była sama, tylko widniejący na palcu pierścionek przypomina o kimś, kogo nie ma. Kto powinien być i obdarzyć dobrym słowem gdy nadchodzi chwila zwątpienia, kiedy troski na chwilę stają się zbyt trudne by samemu z nimi poradzić. Michał.. Jest, ale jakby go nie było.  I Madeleine coraz dotkliwiej odczuwa jego nieobecność. Skoro zdecydował się na ślub, powinien zdawać sobie sprawę, że dzieci i ona Magda nie są meblami, które nabył, pozostawił w domu, sam zaś żyje tak jak do tej pory. Czasem tylko przypomni sobie o ich istnieniu. 

W przypływie dziwnego niepokoju Madeleine postanowi przeprowadzić z Michałem poważną rozmowę, nie zdając sobie sprawy,że to co od niego usłyszy na zawsze odmieni relacje między nimi, i tylko od jej decyzji będą zależne losy nie tylko ich związku, ale dzieci, które postanowili oboje adoptować.  

Na domiar złego sprawy spadku nie będą mogły dłużej czekać, a może długo odwlekany wyjazd będzie potrzebny dla obojga narzeczonych? Może gdzieś tam daleko od siebie, spoglądając na problemy z innej perspektywy dopatrzą się tego, czego nie potrafili dostrzec na miejscu? 

Wraz z bohaterką pojawiamy się w pięknym, romantycznym Paryżu, ale to nie o te piękne miasto rzecz się rozchodzi, tutaj tylko rozpoczniemy podróż, która będzie się rozgrywała zupełnie w innych czasach, w odległym miejscu. Gdzie działy się rzeczy niepojęte dla umysłu...

Każda historia zaczyna się w odległej przeszłości, podobnie było w przypadku Madeleine, która poznała skrzętnie skrywane tajemnice Leontyny, a to jak się okazało nie była pierwsza jaką miała odkryć, teraz rozpocznie podróż do czasów swoich pradziadków, do ludzi, którzy żyli w odległych i zapomnianych czasach. Zaś ich losy często będą bolesne jak i również niewiarygodne, zaś odkryta prawda wprawi w osłupienie nie tylko sama Madeleine... 

Nadeszła pora by zamknąć to co zostało niedokończone, by podjąć decyzje czasem bolesne, ale i słuszne. Zmierzyć z przeszłością i wyjść na przeciw temu co ma się dopiero wydarzyć. Jak poukładają się ścieżki Madeleine i jej bliskich? W jaki sposób podróż do Paryża wpłynie na nie tylko jej życie? 

Wyczekiwałam, ale i również obawiałam się tej książki. Dlaczego? Ponieważ nie chciałam by mnie rozczarowała, po Leośce tak długo znajdowałam się w innym wymiarze, i teraz gdy przyszło mi zmierzyć się z dalszą częścią poczułam strach, że oto może nie poczuje klimatu, bo jak po tylu emocjach, wylanych łzach iść dalej? Nie chciałam już zostać w sielskim Malownieczem, chciałam dowiedzieć się jak najwięcej o tych, którzy żyli wcześniej. Czy uzyskałam to czego tak bardzo oczekiwałam? 

Zacznę od tego, że nie spodziewałam się, nie spodziewałam się,że Magdalena Kordel tak zgrabnie z tu i teraz wrzuci nas czytelników do zupełnie innego świata. W jednej chwili przemierzamy Paryż, podziwiamy oczami Madeleine te piękne ulice, sklepy i nagle...

Jest rok 1843 polną drogą ku okolicznej osadzie zmierza człowiek, z pozoru zdaje się być zwykłym żebrakiem, ale Ci, którzy poznali się na życiu wiedzą kim jest wędrowiec. Niegdyś Dziad był bardzo poważany, i chyba żaden domownik nie odważył się sprzeciwić woli tego, który miał w posiadaniu te dziwne zdolności.  Wraz z Maciejem - (bo takie imię nosił wędrowny Dziad) przemierzamy drogę, która wiedzie w miejsce, gdzie ktoś bardzo potrzebuje pomocy i chociaż stary Maciej wie,że przeczucie nigdy go nie zawiodło ze zdziwieniem spogląda w piękny dwór, do którego prowadzi aleja lipowa.  Szczęście jak wiadomo potrafi opuścić nawet tam gdzie żyje się dostatnio. 

Tak poznajemy  małżeństwo Barbarę i Janusza, którzy od lat borykają się ze strasznym utrapieniem i teraz gdy na ich barki spadła kolejna tragedia, nie wiedzą gdzie szukać pomocy. Zrozpaczona matka i zrezygnowany ojciec, który utracił resztki wiary. W jaki sposób nadejście nieznajomego Dziada może odmienić ich losy? Czy istnieją sprawy, których nie można wytłumaczyć rozumem? W które tak po prostu należy uwierzyć i spróbować postępować według wiary w słowa? 

Przyznam się, najbardziej uradował mnie moment przeniesienia w czasie, jak każdy wie jestem fanką historii, tego cudownego klimatu, który towarzyszy snutym opowieściom.  Dlatego ten fragment książki podbił moje serce, wciągnął w wir wydarzeń, przez co spędziłam czas nie odrywając się od monitora, czytając z zapartym tchem, oczekując tego co nastąpi dalej. Magdalena Kordel na kartach swojej najnowszej powieści w niesamowity sposób zabiera czytelnika z teraźniejszości w przeszłość,  gdzie świat wygląda zupełnie inaczej, rysując fabułę w tak idealny sposób, że trudno jest uwierzyć w fakt, że chwilę temu wraz z Madeleine przemierzaliśmy uliczkami Paryża, by teraz, właśnie w tej chwili wraz z Maciejem spoglądać w twarz bolejącej matki, słuchać opowiadań dotyczących obrządku żegnania zmarłych.   

Jako,że fabuła rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych,  możemy docenić kunszt pracy autorki, która poradziła sobie z tematyką będącą trudną, która wymagała dogłębnego zapoznania,bo pisać książkę typowo historyczną z charakterystycznym dla danej epoki językiem to jedno, zaś przeskakiwać z jednego w drugi, nie każdy pisarz potrafi. Magdalenie Kordel nie tylko się udało, a w dodatku zrobiła to  płynnie i bez problemu.  Niesamowite.  Jestem pod ogromnym wrażeniem. Widać jak wiele pracy i czasu zostało poświęcone tej książce. Ile serca włożono by ta powieść została zakończona na wysokim poziomie. Bo Leośka podniosła poprzeczkę bardzo wysoko, zaś Nadzieje i  Marzenia ją podjęły i zaniosły ku szczytowi. Brawo ogromne.

Jak to przy zakończeniach bywa pożegnamy się z bohaterami, ale Nadzieje i Marzenia dostarczą nam śmiechu i łez. Nie zabraknie ulubieńców, Pana Miecia bez którego Malownicze nie byłoby tak wyjątkowe, ale i poznamy z nieco innej strony Kraśniakową wraz z jej małżonkiem. Na naszych oczach  nastąpią zmiany,  jakie? Tego całym sercem polecam dowiedzieć się samemu zagłębiając w tę przepiękną lekturę. Warto!  

PREMIERA - 1 Czerwca 2016 rok.